1. Inleiding

Bij ouderen boven de 70 jaar heeft niet minder dan de helft van de vrouwen en een kwart van de mannen last van urineverlies. Ondanks deze torenhoge cijfers blijft de problematiek vaak verborgen en onbesproken door het taboe dat er helaas nog steeds op rust. Het urineverlies, gaande van slechts enkele druppels tot de volledige blaasinhoud, kan een grote invloed uitoefenen op de levenskwaliteit en zal er in vele gevallen toe leiden dat het sociale leven van een persoon drastisch ingeperkt wordt.

Er vallen verschillende vormen van urine-incontinentie te onderscheiden, waarvan onderstaande de meest voorkomende zijn:

• Stressincontinentie: bij stressincontinentie, ook wel inspanningsincontinentie genoemd, is er onwillekeurig urineverlies wanneer de druk in of op de buik plots verhoogt, bijvoorbeeld bij het hoesten, lachen of het tillen van iets zwaars. Dit type urine-incontinentie komt heel vaak voor bij vrouwen en ontstaat wanneer de bekkenbodemspieren, die zorgen voor een goede afsluiting van de blaas, verzwakt raken.
• Aandrangincontinentie: door een plotse en onhoudbare drang om te plassen die moeilijk of niet onderdrukt kan worden, gebeurt het dat men niet op tijd het toilet kan bereiken en zo ongewild urine verliest. Wanneer deze aandrang ook gepaard gaat met nachtelijk plassen en het plassen van heel kleine hoeveelheden, spreekt men van een ‘overactieve blaas’. Aandrangincontinentie komt het vaakst voor bij mannen.
• Gemengde incontinentie: een combinatie van bovenstaande vormen.

2.  Oorzaken

• Normale lichamelijke veranderingen tijdens het verouderingsproces zoals een vergroting van de prostaat en een algemene verzwakking van de spieren (en dus ook van de bekkenbodemspieren)
• Urineweginfectie
• Zwangerschap en bevalling
• Bijwerking van bepaalde medicatie
• Aandoening van het centrale zenuwstelsel
• Onderliggende pathologieën zoals depressie, diabetes (suikerziekte), ziekte van Parkinson of dementie