1. Inleiding

Niet alleen een zwangerschap, maar ook een natuurlijke bevalling heeft een niet te onderschatten impact op het lichaam van de vrouw. Zeker wanneer de bevalling door omstandigheden minder vlot verliep en men naast de uitvoering van een episiotomie, een ‘knip’, ook gebruik moest maken van forceps of een vacuümpomp, is het niet ongewoon dat de moeder nog lange tijd klachten ondervindt in de bekkenregio. 

Een van deze meest voorkomende klachten is ongewild urineverlies na de bevalling. Niet minder dan 1 op 3 vrouwen krijgt hiermee te maken. Het kan gaan om enkele druppels die opgevangen kunnen worden door een inlegkruisje, maar soms is het urineverlies zodanig groot dat specifieke incontinentieverbanden nodig zijn.

De oorzaak voor dit ongecontroleerd urineverlies ligt bij de bekkenbodemspieren, die verantwoordelijk zijn voor het ondersteunen van de bekkenorganen en het ophouden van onze urine en stoelgang. Na een bevalling zijn deze spieren vaak uitgerokken en niet sterk genoeg meer om hun functie uit te voeren. Wanneer de druk in de buik dan nog extra toeneemt, zoals bij het hoesten, niezen, sporten of lachen, zijn de spieren niet langer in staat om de urine op te houden.

2. Symptomen

• Ongewild urineverlies na de bevalling
• Erger bij hoesten, niezen, sporten, lachen

3. Oorzaken

• Moeizame bevalling
• Episiotomie 
• Gebruik van forceps of vacuümpomp bij de bevalling